Εκδηλώσεις – Πορείες | Ανυπάκουοι Μαθητές

Εκδηλώσεις – Πορείες

6/12/2011

Τρία χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου (από τον μπάτσο Κορκονέα) και την εξέγερση που ακολούθησε οι αυτόνομη συλλογικότητα μαθητών/τριών διαδήλωσε στο κέντρο της πόλης με 200 περίπου μαθητές/τριες.

Η διαδήλωση ξεκίνησε λίγο πριν τις 12,00 απ’ το παράρτημα αφού είχε προηγηθεί ενημέρωση για τον χαρακτήρα αυτής και τις συλλογικές αποφάσεις που πήραμε μέσα από συνελεύσεις σχετικά με την διαδήλωση. Πιασμένοι σε οριζόντιες αλυσίδες περιφρουρήσαμε το μπλόκ και κατευθυνθήκαμε από Μαιζώνος, Γούναρη, Κορίνθου. Φωνάζοντας συνεχώς συνθήματα κατά των ρουφιάνων μπάτσων και του ρόλου που υπηρετούν μας ακλούθησαν περισσότερες από μια διμοιρίες πίσω αλλά και πάνω από εμάς.

17/11/2011

Ενάντια στη διαστρέβλωση της μνήμης του Νοέμβρη 1973

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ;

ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΟΡΟΥΣ!

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ.

πορεία ενάντια στην εκπαίδευση 24/9/2011

Για να καταστραφεί το εκπαιδευτικό σύστημα από τα κάτω, δηλαδή να οδηγη-
θεί σε πολιτική κρίση και αχρήστευση από εμάς τους ίδιους τους μαθητές (και όχι
από τα αφεντικά) χρειαζόμαστε ακόμα χρόνο, σκέψη, οργάνωση και δομή και
είναι κάτι που δεν το κόβουμε να γίνεται σύντομα. Προς το παρόν όμως εμείς
θέτουμε κάποια “αιτήματα”.
Για αρχή είμαστε όσο πιο επιεικείς μπορούμε.
Κατάργηση απουσιών, ποινών και βαθμολογιών. Μόνο έτσι θα γλιτώσουν-
με την καθημερινή τρομοκρατία του πρωινού ξυπνήματος και θα επιλέγουμε εμείς πότε να
πάμε ή να μην πάμε για μάθημα οπότε θα μαθαίνουμε μόνο ότι μας κινεί το ενδιαφέ-
ρον. Αυτομάτως κατάργηση των απουσιών σημαίνει και καταστροφή των ποινών δηλα-
δή πέντε μέρες αποβολή και χωρίς απουσίες θα είναι κάτι σα διακοπές. Και
τότε ναι, θα κάνουμε όσες καταλήψεις και όσο σαμποτάζ τραβάει η ψυχή μας. Όσο για τις
βαθμολογίες πέραν του ότι λειτουργούν και σαν ποινές (οπότε πρέπει να καταργηθούν)
κάνουν και κάτι που σαν μαθητές πρέπει να εμποδίζουμε. Διαχωρίζουν τους μαθητές σε
καλούς, κακούς και μέτριους.
Κατάργηση των εξετάσεων και άνευ όρων ελεύθερη πρόσβαση στην τρι-
τοβάθμια εκπαίδευση. Με αυτόν τον τρόπο καταργείται η “παραπαιδεία”
και γλιτώνουμε εν μέρει από τον “αγώνα” που μας βάζουν, αυτόν της ατομικής ανόδου.
Οι εξετάσεις εντείνουν τον ανταγωνισμό και τον ατομισμό. Υψηλός βαθμός (κάτι που χρει-
άζεται για να μπεις σε μια σχολή) σημαίνει σίγουρα μεγαλύτερος από το βαθμό
κάποιου άλλου. Το σύστημα είναι σαν μια πυραμίδα που δε γίνεται να χωρέσουν όλοι
στην κορυφή. Οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι ο καθρέφτης αυτής της λογικής του συστή-
ματος. Όσο μεγαλύτεροι είναι οι βαθμοί των γραπτών τόσο θα αυξάνονται
και οι βάσεις στις σχολές, αντίστοιχα μικρότεροι βαθμοί – χαμηλότερες
βάσεις. Οπότε σίγουρα πάντα κάποιοι “κακοί” μαθητές θα μένουν στην
απ’ έξω και πάντα κάποιοι “καλοί” θα πρέπει να παλεύουν για ένα βαθμό
καλύτερο από των υπολοίπων. Πολλοί τώρα θα ρωτήσουν… ωραία μπήκαν
όλοι αυτοί στις σχολές, που θα βρουν δουλειά όμως; δε θα μείνουν άνερ-
γοι; Εμείς πρέπει να απαντήσουμε επιθετικά και να απαιτήσουμε επίδομα ανεργίας για
όλους ανεξαιρέτως τους ανέργους που να το πληρώνουν τα αφεντικά και μόνο αυτοί.
Αφού αυτοί ευθύνονται για την ανεργία μας (και όχι οι ξένοι εργάτες όπως υποστηρίζει ο
ντόπιος ρατσισμός), ας πληρώσουν κιόλας γι’ αυτή.

200 ευρώ το μήνα μίνιμουμ μαθητικός μισθός. 6 ώρες κάθε μέρα μέσα σε ένα
σχολείο και άλλες τόσες διάβασμα, φροντιστήρια κτλ. είναι κόστος. Και μας κοστίζει ακρι-
βά τόσο ψυχολογικά, όσο και οικονομικά. Πρώτα απ’ όλα πολλοί μαθητές είναι αυτοί που
αναγκάζονται λόγω απόστασης αλλά και έλλειψης μεταφορικών να πηγαίνουν στα σχο-
λεία με λεωφορείο και να πληρώνουν εισιτήρια. Το κράτος μάλιστα σκοπεύει να σταμα-
τήσει τα σχολικά λεωφορεία και οι συγχωνεύσεως προφανώς και θα αναγκάσουν αρκε-
τούς μαθητές να αλλάξουν σχολεία. Και αυτή η αλλαγή δεν θα είναι σε κάποιο κοντινό
σχολικό κελί αλλά σίγουρα σε κάποιο σχολείο που θα βρίσκεται πιο μακριά απ’ ότι το
προηγούμενο. Αυτό θα αναγκάσει τους μαθητές να δίνουν καθημερινά 1,20 ευρώ (αν
έχουν κάρτα) ή 2,20 ευρώ (αν δεν έχουν) για να πληρώνουν εισιτήρια. Ακόμη 6 ώρες θα
χρειαστείς και κάτι να φας ή να πιείς και επειδή το σχολείο σα φυλακή που είναι έχει
και ελλείψεις (όπως το δωρεάν φαγητό) χρειαζόμαστε καθημερινά 2 με 3 ευρώ. Το σχο-
λείο έδινε μέχρι τώρα δωρεάν βιβλία (φέτος δίνει φωτοτυπίες και dvd!) αλλά ζητούσε
άλλα τόσα (τετράδια, σχολικά είδη, τα ξενόγλωσσα βιβλία) και ήμασταν υποχρε-
ωμένοι να τα βάλουμε από την τσέπη τη δική μας, δηλαδή των γονιών μας. Ακόμη
τα χρήματα που δίνουμε καθημερινά για να παίρνουμε τα σκατά που μας σερβίρει το
εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι καν δικά μας (αφού το σχολείο μάς κλέβει το χρόνο και
δεν γίνετε να δουλεύουμε παράλληλα) αλλά των γονιών μας και αυτό είναι κάτι που
συντηρεί την εξουσία και την βία που ασκούν οι γονείς πάνω στους νέους. Αν
ήμασταν οικονομικά ανεξάρτητοι οι τιμωρίες, ο περιορισμός χρημάτων κτλ. θα
ήταν αδύνατα. Τέλος τα σχολεία είναι κομμάτι της καπιταλιστικής παραγωγής. Μάς
εκπαιδεύουν και εν τέλει μας ειδικεύουν επαγγελματικά προκειμένου να γίνουμε ή εργάτες
ή αφεντικά. Ουσιαστικά όσα κάνουμε στα σχολεία είναι άσκηση. Άσκηση είναι η πει-
θαρχία, ο σεβασμός και η υποταγή στα πρόσωπα των καθηγητών-ανωτέρων, το
εξαναγκαστικό 45λεπτο, το κουδούνι και ένα σωρό ακόμα καθημερινοί κατανα-
γκασμοί που σαν τελικό στόχο έχουν τη δημιουργία υποταγμένων υπηκόων και
ανθρώπων-ρομπότ που θα είναι έτοιμοι να μπουν στην παραγωγή με σκυμμένο
κεφάλι. Όπως λοιπόν η άσκηση σε κάποιο επάγγελμα (του δικηγόρου, του για-
τρού, του μαθητευόμενου υδραυλικού και πολλών ακόμη) έχουν την “αμοιβή”
τους έτσι και οι μαθητές/τριες ζητάμε 200 ευρώ το μήνα και είμαστε και
αρκετά επιεικείς.

πορεία 2 Απρίλη ενάντια στη “νέα και παλιά”

τάξη πραγμάτων που επιβάλλουν στα σχολικά κελιά.

Το κράτος και τ’ αφεντικά επιτίθενται στους μαθητές με τις συγχωνεύσεις σχολείων που θα επιδεινώσουν την καταπίεση και τη ρουτίνα της καθημερινότητας καθώς δημιουργούν έντονες δυσκολίες στη μετακίνηση και αυξάνουν τις αποστάσεις και μάλιστα υπό την απειλή της κατάργησης των σχολικών λεωφορείων. Οι χώροι που το κράτος πειθαρχεί και καθυποτάζει τους νέους γίνονται όλο και πιο ασφυκτικοί (μαζικό στίβαγμα με πολυάριθμα τμήματα και προοπτική κατάργησης μουσικών και αθλητικών σχολείων). Και σα να μην έφταναν αυτά έρχεται και η μείωση στις θέσεις των εισαχθέντων στις σχολές και ταυτόχρονα η άνοδος των βάσεων, πράγμα που σα μοναδικό αποτέλεσμα θα έχει το βάθεμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Δεν είμαστε απ’ αυτούς που νιώθουν πως “στράβωσε” το σύστημα και δε θα μπορέσουμε να μπούμε σε μια “ονειρεμένη σχολή”. Δεν είμαστε απ’ αυτούς που ονειρεύονται να γίνουν φοιτητές με απώτερο σκοπό το μελλοντικό τους βόλεμα αλλά απ’ αυτούς που βρίσκουν τα συμφέροντά τους στην τάξη των εργατών και ξέρουμε πολύ καλά πως οι νέες μεταρρυθμίσεις θα φέρουν περισσότερους ανειδίκευτους εργάτες άρα και πιο ευάλωτους στις όποιες επιθέσεις και περικοπές των αφεντικών. Κι από κει πηγάζει η εναντίωσή μας σε αυτές. Εδώ και μια εβδομάδα περίπου παρατηρούμε τις δράσεις που πραγματοποιούν μαθητές, γονείς και καθηγητές. Περισσότερα από 100 σχολεία τελούν υπό κατάληψη ενάντια στα νέα μέτρα που προωθεί το κράτος (και σίγουρα η πλειοψηφία αυτών των μαθητών δεν αμφισβητεί και δεν εναντιώνεται σε κάθε καταπιεστικό θεσμό του σχολείου). Εμείς ως ανυπάκουοι μαθητές, βλέπουμε σε κάθε νέο μέτρο που περνάει το κράτος μια ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της ζωής μας και γι’ αυτό το λόγο δε μπορούμε παρά να στρεφόμαστε ενάντιά του. Παρ’ όλα αυτά δεν έχουμε σκοπό να καλλιεργήσουμε ψευδαισθήσεις ούτε να εξιδανικεύσουμε τη δημόσια και δωρεάν παιδεία που ο μόνος σκοπός που είχε και έχει (ακόμα κι όταν λειτουργούσε καλύτερα) είναι να παράγει υποταγμένους υπηκόους και πειθαρχημένους εργάτες. Τη στιγμή που το κράτος μειώνει όσο μπορεί τις δαπάνες για τη μαζική παραγωγή ηλιθιότητας που λέγεται εκπαίδευση (αφού αυτό το έργο το αναλαμβάνουν καλύτερα τώρα πια τα media), δεν αρκεί να στρεφόμαστε μόνο ενάντια στα νέα μέτρα αλλά να πολεμάμε με κάθε τρόπο το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος και όσους το συντηρούν.

Χρόνια τώρα οι καθηγητές συμμετέχουν κι αυτοί σε αγώνες (όπως οι απεργίες) που μπλοκάρουν τη κανονικότητα όχι μόνο της εκπαίδευσης αλλά και του κεφαλαίου γιατί διακόπτεται η παραγωγή της προπαγάνδας που το κράτος θέλει να επιβάλει. Μέχρι αυτό το σημείο είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα το καθηγητών.

Το πρόβλημα είναι ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών κανένας τους δεν προσπάθησε να αποποιηθεί τον εξουσιαστικό ρόλο που του έχει δοθεί. Οι καθηγητές θα έπρεπε να παραμερίσουν λιγάκι τα δίκαια μισθολογικά τους αιτήματα (δίκαια όσο δε γίνονται αυτοσκοπός) και να επικοινωνήσουν μαζί μας ως ίσος προς ίσο. Αν πραγματικά νοιάζονταν και για εμάς (και όχι μόνο για τους μισθούς) θα μπορούσαν κάλλιστα να απαιτήσουν την κατάργηση των εξετάσεων ή τη μείωση της τεράστιας ύλης αλλά και στην πράξη να ανατρέψουν κάποιες καταπιεστικές δομές όπως η χρησιμοποίηση του πληθυντικού, η απόλυτη πειθαρχία στη σχολική ύλη κτλ.. Αν οι καθηγητές δε λάβουν υπόψη αυτά τότε θα έχουν για πάντα αυτό τον εχθρικό ρόλο απέναντι στους μαθητές. Το ρόλο του εξεταστή, παντογνώστη, τιμωρού…

Για να μην κλείσουν τα σχολεία οι εξουσιαστές ας τα κλείσουμε μια και καλή εμείς!

Το Σάββατο 2 Απρίλη οι ανυπάκουοι μαθητές αυτοοργανώσαμε διαδήλωση ενάντια στις συγχωνεύσεις σχολείων και στη μείωση των εισαχθέντων στις σχολές. Κατά τη 1 ξεκίνησε η πορεία από το παράρτημα και ακολούθησε το κλασσικό δρομολόγιο (Ζαΐμη, Μαιζώνος, Γούναρη, Κορίνθου). Η πορεία αριθμούσε κάπου στους 60 μαθητές και μαθήτριες.

Τα πανό μας έγραφαν: 1) “για να μην τα κλείσουν οι εξουσιαστές ας κλείσουμε τα σχολεία μια και καλή εμείς” 2) “ενάντια στην εκπαιδευτική κρίση εξέγερση η λύση” (από την αυτόνομη συλλογικότητα του 3^ου ΓΕΛ) 3) “μπουρλότο και φωτιά στα σχολικά κελιά”.

Κατά τη διάρκειά της φωνάζονταν συνθήματα, πετάγονταν τρικάκια (τόσο των Α.Μ. όσο και της αυτόνομης παρέμβασης 13^ου ΓΕΛ), μοιράζονταν κείμενα και γράφονταν συνθήματα δεξιά και αριστερά του μπλοκ. H πορεία μας ήταν περιφρουρημένη με αλυσίδες δεξιά – αριστερά και ωστόσο διακριτική ήταν η παρουσία των μπάτσων.

Η πορεία κατέληξε στο παράρτημα όπου πραγματοποιήθηκε το απόγευμα η εκδήλωση – συζήτηση για την ψηφιοποίηση της μνήμης και ορισμένες συνέπειες στην εκπαίδευση από τους game over με πολιτική υποστήριξη των “Ανυπάκουων Μαθητών”.

απεργιακή πορεία 23/2

Όσο η καπιταλιστική βαρβαρότητα σέρνει τους εργάτες στην εξαθλίωση, η εργασία ολοένα και υποτιμάται και η εξουσία όλο και πιο λαίμαργα πίνει το αίμα τον από κάτω αυτού του κόσμου, τόσο πιο ζωηρά αναγνωρίζουμε το μέλλον μας που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Ο ατομισμός, ο φασισμός και η αλλοτρίωση προωθούνται συνεχώς στις αίθουσες της πλήξης που ετοιμάζουν το αυριανό κρέας στις μηχανές μισθωτής σκλαβιάς (ή αλλιώς εργασίας για κάποιο αφεντικό). Η εργασία είναι ανήθικη όσο υπάρχει καπιταλισμός, όσο θα συνεχίζουν να υπάρχουν αφεντικά που θα στερούν απ’ τους εργάτες τα μέσα παραγωγής και θα τους καταπιέζουν καθώς θα κλέβουν την εργασία τους.
Την ίδια ώρα τα κομματόσκυλα ωρύονται λυσσώντας στα τηλεοπτικά παράθυρα ενώ οι κάθε λογής εργατοπατέρες ετοιμάζουν τις επόμενες κινητοποιήσεις πίσω απ’ τα πολυτελή γραφεία τους. Τα αφεντικά, οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι και οι φασίστες εντείνουν το σκοταδιστικό τους έργο. Και σκοπός μας είναι να μην τους αφήσουμε ανενόχλητους.
Γιατί εμείς που δε θέλουμε για μια ζωή να παράγουμε καθημερινά για 8 ώρες – να πληρωνόμαστε με 2 και οι υπόλοιπες να πηγαίνουν στα κάθε λογής αφεντικά (μικρά ή μεγάλα), επιλέγουμε να μην είμαστε συνένοχοι στην βαρβαρότητα της εξουσίας και συνειδητά βρισκόμαστε με το κομμάτι των από κάτω αυτού του κόσμου και αγωνιζόμαστε ενάντια στους ταξικούς μας εχθρούς που σήμερα είναι τα σχολεία και τα όργανα που τα συντηρούν και αύριο θα είναι τα αφεντικά.

Χιλιάδες κόσμου στην απεργιακή πορεία της τετάρτης με περισσότερους από 5 χιλιάδες ανθρώπους να κατεβαίνουν στο δρόμο. Οι ανυπάκουοι μαθητές και η συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά “Εργαλειοφόρος” καλέσαμε σε πορεία στις 10.30 από την πλατεία Όλγας. Το μπλοκ του “εργαλειοφόρου” αριθμούσε κάπου στα 500 άτομα ενώ το μαθητικό μπλοκ που βρισκόταν ακριβός μπροστά αριθμούσε κάπου στους 30-40 μαθητές/τριες.

Πριν ξεκινήσει η πορεία έγινε κατάληψη μικροφώνων στο εργατικό κέντρο από την συνέλευση αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας. Επίσης, από τη συνέλευση αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες-εργάτες απεργούς πείνας από 25 Γενάρη, κρεμάστηκε ένα μεγάλο πανό από την ταράτσα του εργατικού κέντρου που έγραφε: “οι 300 μετανάστες απεργοί πείνας είναι εργάτες – αλληλεγγύη στον αγώνα τους – κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών”.

Η διαδήλωση κατέβηκε από Κολοκοτρώνη και έστριψε Όθωνος-Αμαλίας, ανέβηκε από Γούναρη και γύρισε από Κορίνθου με τελική κατάληξη την πλατεία Όλγας. Σε όλη τη διάρκεια της γράφονταν συνθήματα σε τοίχους και τζαμαρίες τραπεζών, χτυπιούνταν stencil, πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια και μοιράζονταν πολλά διαφορετικά και πολυθεματικά κείμενα από διάφορες συλλογικότητες (από τον εργαλειοφόρο, τη συνέλευση αλληλεγγύης στους μετανάστες, τους ανυπάκουους μαθητές, το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης “πέρασμα” κ.α.) Στα δικαστήρια, πετάχτηκαν μπογιές και κρεμάστηκε πανό αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και σ’ όλους τους ομήρους του κράτους. Στο τέλος της πορείας πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις με ξύλα στην τράπεζα Πειραιώς και σε διερχόμενο γερανοφόρο όχημα της αστυνομίας. Παράλληλα από την πλ. Γεωργίου ξεκίνησε πορεία του πα.με. με αντίστοιχο αριθμό συμμετεχόντων (περίπου 5 χιλιάδες άτομα). Στην πλ. Όλγας κρεμάστηκαν 2 πανό, ένα για τους απεργούς πείνας κι ένα που έλεγε “μόνη λύση η επανάσταση για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας”

6/12/2010 αντικατασταλτική διαδήλωση

Για να μην περάσουμε απ’ το Δεκέμβρη της εξέγερσης στο Δεκέμβρη της καταστολής…

Στις 9 δεκέμβρη δικάζονται 11 άτομα στη Λάρισα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο κατηγορούμενοι για συμμετοχή σε συγκρούσεις τις μέρες του δεκέμβρη του 2008 (τότε όλοι τους ήταν ανήλικοι μαθητές) .
Το κράτος για άλλη μια φορά δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και αυτό δεν είναι κάτι διαφορετικό από ένα φασιστικό καθεστώς κάτω απ’ το οποίο μάς έχουν αναγκάσει να ζούμε. Η δημοκρατία υπάρχει μόνο για όσους το βουλώνουν ή δεν αντιδρούν έξω από τα όρια που θέτει το κράτος δηλώνοντας έτσι τη νομιμοφροσύνη τους και την υποταγή απέναντι σ’ αυτό το σάπιο σύστημα. Για όσους όμως αντιστέκονται με κάθε δυνατό μέσο (καίνε τράπεζες, επιτίθενται σε μπάτσους, διαδηλώνουν δυναμικά) η δημοκρατία μετατρέπεται ξαφνικά σε μια χούντα και φανερώνει τώρα όλη της την εκδικητικότητα στους 11 συλληφθέντες μαθητές καθώς αποφάσισε να τους δικάσει με ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ.
Δεν είμαστε απ’ αυτούς που καταγγέλλουν το κράτος για έλλειψη δημοκρατίας ή αυταρχισμό. Έτσι κι αλλιώς και η εξέγερση ούτε νόμιμη ούτε δημοκρατική είναι. Όταν στη βία της εξουσίας απαντάς όχι με υποκριτικά ειρηνικά συνθήματα αλλά με απελευθερωτική αντιβία τότε δε μπορείς να περιμένεις ότι το κράτος θα σε αντιμετωπίσει και με τον καλύτερο τρόπο. Για εμάς όμως είναι καθήκον μας να σταθούμε αλληλέγγυοι με τον τρόπο που μπορούμε στους συλληφθέντες εξεγερμένους και να φωνάξουμε…
καμία δίωξη στους εξεγερμένους του 2008 κανένας όμηρος στα χέρια του κράτους

Και όσα καθάρματα λένε ξανά και ξανά ότι “ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του” και τρίβουν ευχαριστημένα τα χέρια τους όταν εκδικούνται όλους όσους αποφασίζουν να συγκρουστούν με τη σαπίλα αυτής της κοινωνίας, να ξέρουν ότι τα αίτια που μας ώθησαν στους δρόμους το Δεκέμβρη του 2008 παραμένουν ακόμη αναλλοίωτα και πως με μια ακόμη αφορμή είναι στο χέρι μας να σπείρουμε το φόβο σ’ όλους τους εξουσιαστές μέχρι την καταστροφή αυτού του κόσμου, του κόσμου που χρειάζεται δούλους και αφεντικά.

Οι μαθητές κλείνουμε το δρόμο στις 11:45, φωνάζουμε συνθήματα και στήνουμε τα πανό μας τα οποία έγραφαν “καμία δίωξη στους έντεκα μαθητές”, “η τρομοκρατία δε μας σταματά” και “όλα συνεχίζονται”.

Μετά από δέκα λεπτά η πορεία των Ανυπάκουων Μαθητών που αριθμούσε κάπου στα 250-300 άτομα ξεκινά το κλασσικό δρομολόγιο (Ζαΐμη, μαιζόνως, Γούναρη και Κορίνθου).

Πλαϊνές αλυσίδες

Γράφονται και ακούγονται συνθήματα για τους 11 της Λάρισας, τρικάκια πετάγονται στους δρόμους και μοιράζονται κείμενα δεξιά και αριστερά της πορείας. Η περιφρούρηση βρισκόταν σε ετοιμότητα καθώς καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας υπήρχαν αλυσίδες δεξιά αριστερά και πίσω που σχηματίζονταν απ’ όσους είχαν παλούκια και κράνη. Οι μπάτσοι βρίσκονταν και ακολουθούσαν παράλληλα την πορεία από ένα στενό πιο κάτω, πιο πάνω αλλά και πίσω μας χωρίς να συμβούν όμως έντονες προκλήσεις.

Τέλος η πορεία κατέληξε στο παράρτημα όπου πραγματοποιήθηκε ενημέρωση στον κάτω χώρο για τους Α.Μ., το μαθητικό καφενείο και την προβολή του αυτό-οργανωμένου μας ντοκιμαντέρ “στις αίθουσες της πλήξης” που προβλήθηκε για δεύτερη φορά στο παράρτημα στις 11 Δεκέμβρη.

Υ.Γ. Οι διευθυντές πολλών σχολείων τη πόλης έκαναν ότι μπορούσαν για να μην δράσουν ανατρεπτικά οι μαθητές και να ελέγξουν τις καταλήψεις. Προσπάθησαν να εκφοβίσουν τους μαθητές απειλώντας τους με αποβολές αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος και τηλεφωνούσαν στα σπίτια τρομοκρατώντας τους γονείς με αποτέλεσμα να αποτρέπουν τα παιδιά τους να κατέβουν στην πορεία. Δε θα μπορούσαμε φυσικά να μην αναφερθούμε στο κάθαρμα τον υποδιευθυντή του 3ου γυμνασίου που στις 14/12 ενώ οι μαθητές προσπαθούσαν να κλείσουν το σχολείο βούτηξε έναν απ’ αυτούς απ’ τα μαλλιά και του χτύπησε το κεφάλι στα κάγκελα φωνάζοντας “ αυτός είναι το αφεντικό στο σχολείο και αυτός κάνει κουμάντο”. Για κακή τους τύχη όμως οι διευθυντάδες πήρανε πούλο στις 6 Δεκέμβρη και οι μαθητές βγήκαν στο δρόμο και έβαλαν και λουκέτο στα σχολεία τους με καταλήψεις που κράτησαν για όλη την εβδομάδα.
Να πρωτοστατήσει η επιλογή για σύγκρουση ενάντια στη σχολική καταπίεση.
Υ.Γ 2. Εκτός απ’ τους καθηγητές, τους διευθυντές και τους γονείς πολλοί μαθητές αντιμετώπισαν για ακόμη μια φορά έναν ακόμη εχθρό… Το ΣΑΣΠ και οι μαθητές του προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν σε διάφορα σχολεία της πόλης τους μαθητές έτσι ώστε να μην συμμετέχουν στη πορεία μας. Έλεγαν χαρακτηριστικά ότι “οι Α.Μ. είναι μπάχαλοι που δεν προστατεύουν τις πορείες τους και θα σας συλλάβουν οι μπάτσοι”. Δεν ήταν όμως λίγοι αυτοί που είδαν τον τρόπο με τον οποίο κατεβήκαμε στο δρόμο. Το μπλοκ μας ήταν περιφρουρημένο και πριν την πορεία είχε προκύψει ενημέρωση για τον τρόπο που θα κατέβουμε στο δρόμο. Και όταν μιλάμε για περιφρούρηση είναι για περιπτώσεις που οι μπάτσοι επιχειρήσουν να σπάσουν το μπλοκ μας και όχι για τους “ανεπιθύμητους διαδηλωτές που παρεισφρείουν στην πορεία μας”. Η περίφημη περιφρούρηση του ΚΚΕ που τόσα χρόνια παρουσιάζεται ως ακαταμάχητη δεν είναι τίποτα διαφορετικό από κάτι τραμπούκους που κάθε τόσο κάνουν πλάτες στους μπάτσους.

Και για να μην μας διαψεύσουν ένα βίντεο απ’ την συνεργασία μπάτσων και κνατ (οι τότε ομάδες περιφρούρησης του ΚορΚονΕ) το 1998

ΠΟΡΕΙΑ 17/11/2010 ενάντια στη διαστρέβλωση της μνήμης σε σχέση με την εξέγερση του νοέμβρη που προσπαθεί να επιβάλει η εξουσία.

37 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ την εξέγερση του νοέμβρη έχουμε ακόμα όλους τους λόγους του κόσμου να εξεγερθούμε…

…γιατί οι μόνοι που μπορούν να υποστηρίξουν πως έχουμε ελευθερία είναι αυτοί που θεωρούν ελευθερία την κοινοβουλευτική δικτατορία και τον καπιταλισμό, τον εγκλεισμό στα σχολικά κελιά, το να σκύβεις το κεφάλι σε κάθε αφεντικό προκειμένου να επιβιώσεις, τους μπάτσους και τις φυλακές ενώ τη “νίκη της δημοκρατίας” τη βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους όσοι μάχονται αυτόν το γερασμένο κόσμο με τρανταχτό παράδειγμα τους 11 συλληφθέντες μαθητές που δικάζονται με τρομονόμο στις 9 δεκέμβρη 2010 στη Λάρισα για τη συμμετοχή τους στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
…γιατί μπορεί ο στρατός να μπήκε στους στρατώνες αλλά παραμένει όπλο του κράτους κατά των καταπιεσμένων και συνεχίζει με πάθος το έργο των σχολείων με μια υποχρεωτική θητεία που στοχεύει να αφαιρέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Και φυσικά είναι πανέτοιμος να βγεί ξανά στους δρόμους όταν αυτό κρίνουν τα αφεντικά.
…γιατί αυτοί που σήμερα λιβανίζουν τους νεκρούς καταληψίες του νοέμβρη είναι οι ίδιοι που συκοφαντούν και καταστέλλουν τους σημερινούς καταληψίες και εξεγερμένους. Είναι οι ίδιοι που έχουν μετατρέψει την εξέγερση του νοέμβρη σε άλλη μια εθνική γιορτή φέρνοντάς τη στα μέτρα τους και αποκρύβοντας ό,τι δεν τους συνέφερε από αυτή (όπως η επίθεση στο υπουργείο δημόσιας τάξης, οι εμπρησμοί τραπεζών, η συμμετοχή εργατών και μαθητών -και όχι απλά φοιτητών). Ωστε να μην παίρνουν “κακά παραδείγματα” οι μαθητές σήμερα.
…και αν υπάρχουν διάφορα καθίκια πολιτικοί –αριστεροί και δεξιοί– που το παίζουν πρωταγωνιστές της εξέγερσης (τη στιγμή που πρωταγωνιστές ήταν μόνο στο να αντλήσουν αργότερα πολιτικά οφέλη και προνόμια), για μας η ουσία παραμένει η εξής: ότι η εξέγερση του νοέμβρη δεν είχε ούτε αρχηγούς ούτε καθοδηγητές αλλά ήταν ένας λυσσαλέος αγώνας ενάντια στο κράτος και τα τσιράκια του και δε μπορεί παρά να αναβιώνει μόνο μέσα από τους δικούς μας καθημερινούς αγώνες ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει και μας θέλει υπόδουλους.

Η πορεία μας ξεκίνησε απ’ το παράρτημα με δύο πανό που έγραφαν: “Όλα συνεχίζονται”, “είμαστε όλοι προβοκάτορες”. Η πορεία ακολούθησε το κλασσικό δρομολόγιο (Ζαΐμη, μαιζόνος, Γούναρη, Κορίνθου). Γράφονται συνθήματα σε τοίχους, βιτρίνες τραπεζών και στο άγαλμα της πλατείας Όλγας. Επί της Κορίνθου και Αγ. Νικολάου μια διμοιρία προσεγγίζει την πορεία μας και αμέσως σχηματίζονται αλυσίδες. Οι μπάτσοι κρίνουν απαραίτητο να μας ακολουθήσουν μέχρι το τέλος της πορείας. Στην Κορίνθου οι μπάτσοι πλησίαζαν αρκετά προκαλώντας εμάς τους μαθητές. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήρθε όταν οι μπάτσοι προσπάθησαν να έρθουν μαζί μας μέχρι την Κολοκοτρώνη (μέχρι το παράρτημα δηλαδή). Τότε πραγματοποιήθηκε επίθεση με πέτρες από τους μαθητές και οι μπάτσοι αρχικά απωθήθηκαν και έφτασαν μέχρι την Αγ. Νικολάου. Ο πετροπόλεμος συνεχίστηκε και οι μπάτσοι απάντησαν με χημικά. Παρ’ όλα αυτά οι μαθητές δε πανικοβληθήκαμε και συνεχίσαμε να απαντάμε στους μπάτσους μέχρι που εξαφανίστηκαν.

Μετά απ’ την πορεία μας 17/11 διάφορα καθάρματα προσπάθησαν να συκοφαντήσουν τη διαδήλωσή μας αλλά και το χώρο του παραρτήματος στον οποίο δράσαμε τις μέρες εκείνες με σκοπό να αποκομίσουν τα δικά τους ψηφοθηρικά και πολιτικά οφέλη. Το ΠΑΜΕ μίλησε για άλλη μια φορά για έμπορους ναρκωτικών που έχουν τα κλειδιά του παραρτήματος, χαρακτήρισαν τους Α.Μ. πλουσιόπαιδα που κατεβαίνουν σε πορείες για να κάνουν μπάχαλα ή πίνουν ναρκωτικά. Και όλα αυτά φυσικά υπό την στήριξη των φίλων τους των ρουφιάνων δημοσιογράφων (δημοσιεύματα στην αγαπητή για αυτούς “ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΟ” και στα τηλεοπτικά κανάλια). Φυσικά τίποτα από αυτά δεν γίνεται να τεκμηριωθεί πρώτων γιατί είναι ο κλασσικός ανήθικος τρόπος που το ΚΚΕ αντιμάχεται τους εχθρούς του: το ψέμα ,ή αλλιώς η ασφαλίτικη προβοκάτσια. Και δεύτερον αυτά τα κομματόσκυλα απέχουν και θα απέχουν για πάντα από όσους δεν παίρνουν γραμμή απ’ το κόμμα.
Μιλάνε και αυτοί που διατηρούν το μεγαλύτερο τυπογραφείο της Ελλάδας στο οποίο τυπώνονται οι σκατοαφίσες όχι μόνο του δικού τους κόμματος αλλά οποιουδήποτε άλλου κόμματος (αρκεί να πέφτει το χρήμα). Μιλάνε και αυτοί που σαν καλά αφεντικά εκμεταλλεύονται καθημερινά την εργασία υπαλλήλων όπως αυτών που εργάζονται στην τυποεκδοτική α. ε. όπου πρόσφατα απέλυσαν απ’ αυτή 20 εργαζόμενους. “το δίκιο του εργάτη” το ξεχάσανε”;
Θυμάται κανείς τις ανακοινώσεις της πανσπουδαστικής (κάτι σαν τους φοιτητές του ΜΑΣ) το 73; Τελικά για να ξέρουμε στο πολυτεχνείο υπήρχαν αγωνιστές ή προβοκάτορες; Μπορεί να έχουν κρύψει την ιστορία τους στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας αλλά κάποιες ανακοινώσεις (π.χ. σελ. 4 ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ γενάρης – φλεβάρης) δυστυχώς γ’ αυτούς υπάρχουν ακόμη ζωντανές.

Αυτοί λοιπόν που μιλούσαν το 73 για προβοκάτορες και μυστικούς πράκτορες της ΚΥΠ και της CIA είναι τα ίδια καθίκια πολιτικοί που το παίζουν σήμερα πρωταγωνιστές της εξέγερσης (τη στιγμή που πρωταγωνιστές ήταν μόνο στο να αντλήσουν αργότερα πολιτικά οφέλη και προνόμια). Πραγματικά αναρωτιόμαστε τι μάχες μπορeί να δώσε κάποιος με όσους κάνουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης κάθε τόσο μέσα απ’ τα media και καταδικάζουν κάθε βίαιη πρακτική και γενικότερα κάθε τι που δεν ελέγχεται απ’ τον κομματικό τους μηχανισμό. Καλυτέρα να πάνε στο κατηχητικό παρά στην ΚΝΕ.
Όσο για τους εμπόρους ναρκωτικών τι να πούμε; Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει και όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί μας αναγνώρισαν ότι ούτε ναρκωτικά πουλάμε ούτε όμως και παραμύθια.

18/9/2010 ΠΟΛΥΜΟΡΦΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

(ΕΙΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΙΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ)

Τόσα χρόνια έχουμε βαρεθεί να ακούμε συνθήματα του στυλ: “ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ” από ένα σωρό μαθητές και μαθήτριες που κατεβαίνουν σε πορείες, συμμετέχουν σε καταλήψεις κτλ.
Το εκπαιδευτικό σύστημα είτε δωρεάν είναι είτε επί πληρωμή θα εξυπηρετεί πάντα τον ίδιο σκοπό: θα δημιουργεί τις συνθήκες πειθάρχησης και υποταγής των μαθητών με σκοπό την ομαλή ένταξή τους στο σύστημα. Είναι απλό. Κανένα σχολείο είτε κρατικό είτε ιδιωτικό δεν πάει κόντρα στην ηθική, τις νομοθεσίες και τους κανόνες του κράτους και των αφεντικών.
Το κεφάλαιο χρειάζεται (τους πολλούς) πειθαρχημένους εργάτες και (τα λίγα) παράσιτα που λέγονται αφεντικά. Το σχολείο χτίζει τα θεμέλια αυτής της συνθήκης που λέει πως κάποιοι μπορούν να ζουν υπό την υποταγή των υπολοίπων. Αρχικά η γνώση που προσφέρει (στην ουσία μας εκβιάζει να αφομοιώσουμε) είναι αυστηρά επιλεγμένη από το κράτος που προς όφελος των αφεντικών κάνει και την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου. Τα βιβλία και οι καθηγητές μάς μαθαίνουν να υπακούμε στους νόμους και τους κανονισμούς και παρουσιάζουν την πειθαρχία ως αρετή. Ο σεβασμός και η υπακοή απέναντι στο πρόσωπο του κάθε καθηγητή είναι αντίστοιχος με τη συμπεριφορά μας στην κοινωνία απέναντι στον κάθε μπάτσο, το κάθε αφεντικό, τον κάθε δικαστή κ.τ.λ.
Οι αυθόρμητες αντιστάσεις των παιδιών στους ηθικούς -όπως λένε- κανόνες και την πειθαρχία πρέπει με κάθε μέσο να εκμηδενιστούν, να απαγορευτούν, να τιμωρηθούν. Η εκπαιδευτική λειτουργία, ιεραρχημένη και καταπιεστική όχι μόνο επιβάλλει τη σχολική πειθαρχία αλλά οργανώνει το χρόνο του μαθητή τόσο στο σχολείο όσο και στην εξωσχολική του ζωή.
Ακόμη κι αν η εκπαίδευση ήταν δωρεάν και όχι ταξική ο ρόλος της παραμένει ο ίδιος: μέσα από την ιεράρχηση της γνώσης και των μαθητών σε καλούς, μέτριους και κακούς ετοιμάζει στελέχη και αναλώσιμα που θα θρέψουν στο μέλλον το μισητό για εμάς καπιταλισμό. Έτσι σαν ανυπάκουοι μαθητές αναγνωρίζουμε πως η αποδοχή της ιεράρχησης της γνώσης, των μαθητών και η προώθηση ρεφορμιστικών αιτημάτων που δεν απορρίπτουν το εκπαιδευτικό σύστημα αυτό καθ’ αυτό αλλά απλώς στρογγυλεύουν τις αιχμές του, νομιμοποιούν και το σύστημα εκμετάλλευσης στο οποίο ζούμε.
Τέλος επιδιώκουμε τη ρήξη τόσο με το σύστημα (πολιτικό, οικονομικό κ.τ.λ.) όσο και με κάθε μηχανισμό του.

Το Σάββατο 18 Σεπτέμβρη οι Ανυπάκουοι Μαθητές αυτό-οργανώσαμε ποικίλες δράσεις και εκδηλώσεις ενάντια στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Από νωρίς το πρωί κάναμε παρεμβάσεις σε φροντιστήρια μοιράζοντας έντυπο υλικό την ώρα του μαθήματος και καλούσαμε τους μαθητές να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις που θα ακολουθούσαν. Κατά τη 1:30 ξεκίνησε η πορεία που είχαμε καλέσει απ’ το παράρτημα με 50-60 μαθητές.

Τα πανό μας έγραφαν: 1) ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ 2) ΙΔΙΑ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΔΟΧΗ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΥΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ 3) ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΕΛΙΑ. Δεξιά κι αριστερά μοιράζονταν κείμενα, οι μαθητές φωνάζαμε συνθήματα, γράφαμε σε τοίχους κ.α.. Την ίδια στιγμή πραγματοποιούνταν στην πλατεία Γεωργίου οι αγώνες καρτ και παρ όλη τη δυσαρέσκεια των διοργανωτών και της δημοτικής αρχής (που δε γούσταραν να χαλάσει η εικόνα της κερδοσκοπικής τους φιέστας), η πορεία μας πέρασε μέσα από την πίστα.

Διανύοντας την Κορίνθου η πορεία έφτασε στη Φαβιέρου όπου πραγματοποιήθηκε δυναμική επίθεση στο 11ο λύκειο με πέτρες και μπογιές.

Αργότερα επί της μαιζόνος κάποιοι από εμάς εισβάλαμε στο Αρσάκειο κατεβάζοντας την ελληνική σημαία (την οποία αναλάβαμε να καταστρέψουμε αργότερα) σαν μία πράξη που σαμποτάρει τα εθνικά ιδεώδη που προωθούν τα σχολεία.

Την ίδια στιγμή κατέφθασαν οι μπάτσοι με μία διμοιρία και αρκετούς Δες. Με παρατεταγμένες φυσούνες και δακρυγόνα στα χέρια ήταν έτοιμοι να καταστείλουν τη διαδήλωση. Αμέσως όλοι οι μαθητές συσπειρωθήκαμε πίσω απ’ τα πανό και τις αλυσίδες που σχηματίσαμε αποφεύγοντας τις συλλήψεις. Τέλος η πορεία κατέληξε στο Παράρτημα.

Ακολούθησε μια γενική μαθητική συνέλευση σε σχέση με τους σκοπούς της εκπαίδευσης και την ανάγκη για ανάπτυξη του μαθητικού – αυτόνομου κινήματος.

έξω απ’ το παράρτημα

Ωστόσο το μεσημέρι και το απόγευμα συνεχίσαμε με αμείωτους ρυθμούς να οργανώνουμε τη βραδινή αντι εμπορική hip hop συναυλία. Κατά τις 19:00 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη συνέλευση του ΣΑΣΠ. 10 περίπου Ανυπάκουοι μαθητές πήγαμε στο εργατικό κέντρο φωνάζοντας συνθήματα. Μοιράσαμε ένα μικρό κειμενάκι (το οποίο αποτέλεσε επιλογή μας να δοθεί μόνο στους “ακροατές” μαθητές και όχι στην πεφωτισμένη ηγεσία – επιτροπή που καθόταν στο βάθρο). Ύστερα αποχωρίσαμε και συναντήσαμε τους υπόλοιπους μαθητές που φρόντισαν να είναι όλα έτοιμα για την συναυλία.

Από την βραδινή HIP HOP συναυλία με τους… Άοκνο, F.T.P., ΕΚΜ, Σπείρα, Α.Ρ.

Υ.Γ. το ΣΑΣΠ προσπαθεί μάταια να μας πείσει πως δεν καθοδηγείται από κομματικά συμφέροντα και πως μπορούν να συμμετέχουν σε αυτό όλοι οι μαθητές που θέλουν να εκφράσουν τις ανησυχίες τους. Για αρχή αναφέρουμε δύο περιστατικά: 1) το Σάββατο 18/9 κατά τη διάρκεια της παρέμβασής μας στη “μαθητική” συνέλευση στο εργατικό κέντρο ήρθαμε αντιμέτωποι (για άλλη μια φορά) με στρατολογημένους κνίτες οι οποίοι μας απαγόρευαν να μείνουμε στη συνέλευση και μας είπαν χαρακτηριστικά “ μοιράστε τα και φύγετε”. Εμείς φυσικά δεν είχαμε σκοπό να μείνουμε γιατί δεν έχουμε καμία αυταπάτη για το ποιόν του συντονιστικού. 2) την Πέμπτη 23/9 την ώρα που το ΣΑΣΠ πραγματοποιούσε καθιστική διαμαρτυρία στην Ερμού, τρείς μαθητές απ’ τη συλλογικότητά μας πέρασαν απ’ το σημείο κρατώντας κείμενα των ΑΜ. Η επίθεση δεν άργησε να έρθει από ένα φοιτητή που με τη βία προσπάθησε να αφαιρέσει τα κείμενα ενός μαθητή – συντρόφου μας με απειλές του στυλ “θα τα πούμε εμείς γι’ αυτά που κάνετε, …όπως ήρθατε” … αμέσως τα παιδιά αποχώρισαν απ’ το σημείο. Στις 23-24/9 το ΣΑΣΠ υποτίθεται ότι θα προχωρούσε σε καταλήψεις σχολείων στην Πάτρα πράγμα το οποίο όχι απλώς δε επιτεύχθηκε αλλά ούτε καν έγινε η προσπάθεια να κλείσουν τα σχολεία που είχαν προγραμματίσει στο συντονιστικό. Το πρόβλημα σίγουρα δεν αφορά στην αποτυχία του εγχειρήματος αλλά στον τρόπο που το ΣΑΣΠ παίρνει τις αποφάσεις τις οποίες τις πήραν πριν από και χωρίς τους μαθητές. 18 σχολεία “είχαν αποφασίσει να κλείσουν” αλλά στην ουσία μόνο το ΣΑΣΠ είχε πάρει μια τέτοια απόφαση χωρίς να ρωτήσει κανένα. Μάλλον γ αυτούς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα καθώς προσπάθησαν με το ψέμα αυτό να προσελκύσουν μαθητές και μάλλον απέτυχαν. Όπως και να έχει δε μπορούμε να περιμένουμε και κάτι καλύτερο από ένα συντονιστικό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα στο τρόπο οργάνωσης απ’ τα σχολεία. Επιτροπές που δίνουν το λόγο όταν σηκώσεις το χεράκι, αυθεντίες και ιεραρχία συνθέτουν τον τρόπο που καθοδηγεί το ΣΑΣΠ.

Συναυλία 19/3/2010 ενάντια στα εθνικά ιδεώδη και τις παρελάσεις

Η εξουσία (κράτος, αφεντικά, εκκλησία κτλ.) χρειάζεται υποταγμένα σκυλιά για να την υπηρετούν και να την προστατεύουν. Για να μπορέσει να επιτευχθεί η ομαλή ιδεολογική υποδούλωση των μαζών και η κυριαρχία της πρέπει να ενσωματώσει στους ανθρώπους ιδεώδη και συμπεριφορές που θα μοιάζουν σωστά και ηθικά προκειμένου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο να γίνεται κοινωνικά αποδεκτή.

Εδώ είναι που έρχεται η εθνική ενότητα και γενικότερα τα εθνικά ιδεώδη. Το παραμύθι γνωστό. “Είμαστε όλοι έλληνες άρα έχουμε και κοινά συμφέροντα”, “πρέπει να είμαστε ενωμένοι μπροστά στην απειλή των άλλων κρατών και να βοηθάμε στην ανάπτυξη της χώρας μας” και λοιπές παπαριές. Το σχολείο είναι ο βασικός πυλώνας της εθνικής προπαγάνδας που δηλητηριάζει τα μυαλά των παιδιών με εθνικές ιδέες. Μιλάει συνεχώς για τους αγώνες των ελλήνων και την κακή διάθεση των άλλων εθνοτήτων απέναντί τους. Μιλάνε για το μεγαλέξανδρο, το βυζάντιο και ένα σωρό άλλες δολοφονικές αυτοκρατορίες με υπερηφάνεια και εθνικισμό. Γιατί αν δεν είναι εθνικισμός να δοξάζεις δολοφόνους ιμπεριαλιστές του έθνους σου, τότε τι είναι;

Όπως και να’ χει τα εθνικά ιδεώδη υπερασπίζονται τα συμφέροντα των από πάνω αυτού του κόσμου καθώς προσπαθούν να ενώσουν καταπιεστές με καταπιεζόμενους κάτω από πατριωτικά εμβατήρια και γαλανόλευκα πανιά. Μετά την πλύση εγκεφάλου των σχολικών κελιών το κράτος οδηγεί τους νέους στο στρατό για να τους μάθουν ότι πρέπει να πεθαίνουν για την πατρίδα (με μια υποχρεωτική στρατιωτική θητεία που προσπαθεί να αφαιρέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειάς από πάνω σου). Μία πατρίδα που από τη μία έχει φτωχούς και εξαθλιωμένους υπηκόους και από την άλλη αφεντικά, πολιτικούς και λοιπά παράσιτα που ζουν από την εκμετάλλευση των πρώτων. Η υπεράσπιση λοιπόν των εθνικών μύθων είναι ένα καλοστημένο παιχνίδι των αφεντικών προκειμένου να συνεχίσουν να διατηρούν τη βολική τους θέση παράγοντας πειθαρχημένους εργάτες και υποταγμένους υπηκόους. Η εθνική ομοψυχία αντιστρέφει την πραγματικότητα καθώς προσπαθεί να μετατρέψει τους εχθρούς των λαών σε φίλους τους και να τους ωθήσει να σκοτωθούν μεταξύ τους αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πραγματικό εχθρό, δηλαδή τους όπου γης εξουσιαστές. Με άλλα λόγια, η εθνική ενότητα είναι μια μεγάλη παγίδα για τους από κάτω αυτού του κόσμου και ειδικά σήμερα έχει αποδέκτες όλους όσοι νομίζουν πως οι μετανάστες τους κλέβουν τις δουλειές και ευθύνονται για τη μίζερη καθημερινότητά τους. Πραγματικά αναρωτιόμαστε αν είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς πως οι δουλειές ανήκουν στα αφεντικά και μόνο σε αυτά (και τις μοιράζουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους) και πως όλοι μαζί “ντόπιοι” και “ξένοι” πρέπει να παλέψουμε ενάντια στα αφεντικά.

Η εθνική ομοψυχία θέλει να μας πείσει να κάνουμε θυσίες για το καλό του έθνους (δηλαδή της τσέπης των αφεντικών) και να αρκούμαστε στα ψίχουλα που πετάνε κάτω από το τραπέζι. Όμως για εμάς που δε θέλουμε τα ψίχουλα αλλά ολόκληρο το φούρνο τα πράγματα είναι αλλιώτικα. Δεν κάνουμε κανένα εθνικό διαχωρισμό και έτσι δεν έχουμε εθνικούς φίλους ή εχθρούς. Για μας όλοι οι καταπιεσμένοι λαοί είναι αδέρφια μας και οι καταπιεστές εχθροί μας ανεξαρτήτως εθνικότητας. Εμείς αυτό που επιδιώκουμε είναι η αφύπνιση των από κάτω αυτού του κόσμου και η σύγκρουση με τους ταξικούς μας εχθρούς. Ο εχθρός βρίσκεται δίπλα μας και όχι έξω από τα σύνορα. Στις τράπεζες, τα υπουργεία και τους διαδρόμους του κοινοβουλίου. Αν είναι να δώσουμε τη ζωή μας για κάτι, αυτό θα είναι ο αγώνας για ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Εμείς που δε γουστάρουμε να είμαστε κρέας για τα κανόνια τους σε καιρό πολέμου ούτε υποταγμένοι δούλοι σε καιρούς “ειρήνης”, θα χτυπάμε συνεχώς τα ιδεολογήματα της εθνικής ομοψυχίας και του πατριωτισμού. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον με αυτούς που καθημερινά μας κλέβουν τη ζωή. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν όσο τους ανεχόμαστε. Σήμερα είναι οι καθηγητές και οι διευθυντάδες. Αύριο θα είναι οι εργοδότες και τα αφεντικά.

Saints & Sinners

mushroom jives

pogo pogo

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ

ΜΑΥΡΑ ΠΡΟΒΑΤΑ

ΧΑΣΜΑ

Πορεία 11/3/2010 ενάντια στα νέα μέτρα

Απέναντι στα νέα μέτρα κράτα καμιά πέτρα

Κράτος και κεφάλαιο επιτίθενται, μέσω των θεσμών και των μηχανισμών τους. Τρομοκρατούν, για να επιτύχουν την προώθηση εκσυχρονιστικών (πολιτικών, οικονομικών, εκπαιδευτικών κ.α.) μέτρων, που επιφέρουν το βάθεμα της κοινωνικής ανισότητας και των διαχωρισμών και τη μεγιστοποίηση της καταπίεσης, της αλλοτρίωσης και της εκμετάλλευσης σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

πορεία 20/1/2010

“Την Τετάρτη 20 Γενάρη πραγματοποιήθηκε η πορεία που είχαν καλέσει οι ανυπάκουοι μαθητές και οι αυτοοργανωμένες/οι μαθήτριες/ες παραρτήματος. Το μπλοκ των μαθητών ξεκίνησε γύρω στις 13:30 ακολουθώντας το κλασικό δρομολόγιο (Κορίνθου-Ζαίμη-Μαιζώνος-Γούναρη-Κορίνθου). Στόχος της πορείας μας ήταν να πεταχτούν χρώματα στα δικαστήρια, να φωναχτούν και να γραφτούν συνθήματα ενάντια στη συνήθεια των τελευταίων χρόνων όλο και περισσότερων μαθητών να γίνονται μπάτσοι. Αλλά και συνθήματα για τη δικαιοσύνη που μόνο στόχο έχει τη διαφύλαξη των συμφερόντων των αφεντικών και την καταστολή των από κάτω αυτού του κόσμου. Ο Νταβλούρος (ο αρχιμπάτσος της πάτρας) θεώρησε αναγκαίο να κατεβάσει μια διμοιρία να μας ακολουθεί σε όλη την πορεία. Πολλές φορές πλησίαζαν πολύ προκαλώντας αντιδράσεις σε εμάς τους μαθητές αλλά και σε κόσμο εκτός πορείας που μας φώναζε να μη δίνουμε χώρο στους κωλόμπατσους. Εμείς παρόλο που η παρουσία της αστυνομίας ήταν υπέρ του δέοντος μεγάλη για ένα μπλοκ 60 ατόμων, δε μπήκαμε στη λογική του φόβου που ήθελε να προκαλέσει και προβήκαμε στη συμβολική πράξη που είχαμε κανονίσει. Όταν η πορεία έστριψε στην Κορίνθου μετά τα δικαστήρια οι μπάτσοι πλησίασαν κι άλλο κι εμείς απαντήσαμε με πέταγμα νερατζιών. Οι μπάτσοι συνέχισαν να προκαλούν με αποκορύφωμα την πράξη του σερίφη Νταβλούρου να έρθει κοντά στην πορεία με δυο φρουρούς και να το παίξει άνετος κλείνοντάς μας το μάτι και λέγοντας μας “τι κάνετε μάγκες;”. Κάποιοι μαθητές πλησίασαν στα 2-3 μέτρα και τον έβρισαν κάνοντάς τον να φύγει. Μετά από αυτό έγινε ένα πιο οργανωμένο πέταγμα με νεράτζια στο ύψος της Ερμού κι ενώ υπήρχαν αρκετοί πολίτες τριγύρω οι μπάτσοι πέταξαν δακρυγόνα. Εμείς αντιδράσαμε σχετικά ψύχραιμα και τους το πετάξαμε πίσω κάνοντας τους μαλάκες να τρέχουνε γιατί δε φόραγαν μάσκες. Η πορεία κατέληξε στο Παράρτημα.”

Όσο για τους ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΦΡΑΦΟΥΣ που θεώρησαν ότι οι “επιτήδειοι” (οι αντιεξουσιαστές φυσικά) εισχώρησαν στην πορεία και προκάλεσαν τα “έκτροπα” έχουμε λίγα λογάκια και γι’ αυτούς.
Ξεκαθαρίζουμε ότι η πορεία καλέστηκε από εμάς τους ίδιους τους μαθητές που είχαμε προαποφασίσει μέσα από συνελεύσεις την επίθεση με μπογιές στα δικαστήρια κτλ. Οι “επιτήδειοι” και οι “γνωστοί – άγνωστοι” ήμασταν εμείς και η πορεία δεν οργανώθηκε από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο όπως ήθελαν να πείσουν τον κόσμο αλλά από τις δύο αυτόνομες μαθητικές συλλογικότητες. Το να είμαστε όμως μαθητές δε μας στερεί το δικαίωμα να είμαστε και αντιεξουσιαστές. Αλλωστε ο μη ιεραρχικός, αντικομματικός, αντιρατσιστικός κτλ. xαρακτήρας και τρόπος δράσης της ομάδας μας θυμίζει την αντιεξουσία.
Τα ΜΜΕ για άλλη μια φορά προσπάθησαν να συκοφαντήσουν μια πράξη ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα που υπηρετούν και το οποίο είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε αλλά όχι να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε.