11 Μαΐου μέρα γενικής απεργίας, χιλιάδες κόσμος που βρέθηκε στους δρόμους της Αθήνας για να διαδηλώσει δέχεται την βίαιη και λυσσαλέα επίθεση του κράτους και των αφεντικών μέσω των σκυλιών τους, των μπάτσων οι οποίοι επιτίθενται με μόνο σκοπό να τρομοκρατήσουν τους διαδηλωτές . Η επίθεση ξεκίνησε στα προπύλαια με στόχο των μπάτσων να διαλύσουν την πορεία. Τραυματίζουν σοβαρά δεκάδες διαδηλωτές με τρανταχτό το παράδειγμα του νεαρού διαδηλωτή Γιάννη Καύκα ο οποίος παραμένει στη μονάδα εντατικής θεραπείας με σταθερή εδώ και 4 μέρες την κατάσταση της υγείας του.
Απο την επίθεση των μπάτσων στην πορεία
Ο Γιάννης με το πανό της συνέλευσης αντίστασης & αλληλεγγύης
Το κράτος για άλλη μια φορά δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και αυτό δεν είναι κάτι διαφορετικό από ένα φασιστικό καθεστώς κάτω απ’ το οποίο μάς έχουν αναγκάσει να ζούμε. Η δημοκρατία υπάρχει μόνο για όσους το βουλώνουν ή δεν αντιδρούν έξω από τα όρια που θέτει το κράτος δηλώνοντας έτσι τη νομιμοφροσύνη τους και την υποταγή απέναντι σ’ αυτό το σάπιο σύστημα. Για όσους όμως αντιστέκονται με κάθε δυνατό μέσο και διαδηλώνουν δυναμικά η δημοκρατία μετατρέπεται ξαφνικά σε μια χούντα και φανερώνει τώρα όλη της την εκδικητικότητα στους διαδηλωτές, στους μετανάστες και γενικότερα σε όλα τα κομμάτια των από κάτω, στα κομμάτια της τάξης των εργατών.
Δεν είμαστε απ’ αυτούς που καταγγέλλουν το κράτος για έλλειψη δημοκρατίας ή αυταρχισμό. Έτσι κι αλλιώς δε σκοπεύουμε να τους αντιμετωπίσουμε ούτε δημοκρατικά ούτε με λουλούδια. Όταν αντιστέκεσαι στη βία της εξουσίας δε μπορείς να περιμένεις ότι το κράτος θα σε αντιμετωπίσει και με τον καλύτερο τρόπο. Για εμάς όμως είναι καθήκον μας να οξύνουμε όλο και περισσότερο τον ταξικό πόλεμο μέχρι την καταστροφή του κόσμου αυτού. Του κόσμου που θέλει αφεντικά από τη μια και υποταγμένους υπηκόους από την άλλη.
Ταυτόχρονα στο κέντρο της Αθήνας οι φασίστες με αφορμή το θάνατο του 44χρονου έλληνα που οι ίδιοι έβγαλαν το συμπέρασμα ότι δολοφονήθηκε από μετανάστες προσπαθούν να σπείρουν το τρόμο στα ταξικά μας αδέλφια τους μετανάστες κάνοντας τους επιθέσεις. Το αποτέλεσμα των ρατσιστικών επιθέσεων είναι οι τραυματισμένοι (περισσότεροι από 40) μετανάστες και ένας από αυτούς νεκρός ύστερα από επιθέσεις των ακροδεξιών καθαρμάτων με λοστούς, μαχαίρια κατσαβίδια κ.α.. φυσικά για να μην ξεχνάμε κάποιες γνωστές εδώ και χρόνια συνήθειες των καθαρμάτων της χρυσής αυγής: όλες τους οι επιθέσεις γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται χέρι –χέρι με τους μπάτσους.
Τα ΜΜΕ έκαναν για ακόμη μια φορά την σκατοδουλειά τους παρουσιάζοντας τα δύο άκρα που συγκρούονται εννοώντας από την μία τους αντιφασίστες, αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και αυτόνομους και από την άλλη τους υπερβολικούς ακροδεξιούς θέλοντας έτσι να μας πείσουν ότι κάπου στη μέση βρίσκεται ο μπάτσος τη στιγμή που η θέση του (του μπάτσου) είναι ξεκάθαρη και είναι δίπλα στους μαχαιροβγάλτες και τα αφεντικά και ενάντια στην εργατική τάξη.
Και για να μην ξεχνάμε…
Ένας μπάτσος από τη στιγμή που επιλέγει το επάγγελμα αυτό έχει πάρει θέση στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο και δεν είναι απλά ένας ουδέτερος μηχανισμός. Πώς είναι δυνατό να μη συγκρουστείς με τα εμπόδια που εμφανίζονται και σου φράζουν το δρόμο για μια ελεύθερη κοινωνία; Πώς είναι δυνατό να θες να σταματήσεις το καταστροφικό έργο των πολιτικών και των υπουργών που βρίσκονται στη βουλή χωρίς να συγκρουστείς με τα ΜΑΤ που την προστατεύουν; Οι μπάτσοι είναι δολοφόνοι (όλοι ανεξαιρέτως) και γι’ αυτό δε φταίει η κακή τους εκπαίδευση ούτε ότι δολοφονούν όλοι τους 15χρονους μαθητές (όπως στις 6/12/2008). Καλός μπάτσος είναι μόνο ο νεκρός μπάτσος. Ο ρόλος των μπάτσων πάντοτε ήταν να προστατεύουν την εξουσία και τους νόμους που διασφαλίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα (αυτή είναι και η δουλειά τους άλλωστε). Ένα σύστημα που σκοτώνει τις ζωές μας με τον εγκλεισμό μας στα σχολικά κελιά, την υποχρεωτική στράτευση, και τη μισθωτή μας σκλαβιά μέχρι τα 65 και βάλε χρόνια (μέχρι να πεθάνουμε δηλαδή). Είναι αυτοί που εφαρμόζουν τους νόμους που φτιάχτηκαν από την εξουσία για να συνεχίζει να ασκείται η εκμετάλλευση των πολλών στους λίγους. Η θέση του μπάτσου δεν είναι άλλη από αυτή του συνένοχου δολοφόνου και προστάτη του κράτους και των αφεντικών. Οι μπάτσοι είναι αυτοί που ξαμολιούνται στους δρόμους και καταστέλλουν τους αγώνες που παίρνουν ανεξέλεγκτες για το σύστημα διαστάσεις. Την πέφτουν σε μαθητικές καταλήψεις και ρίχνουν χημικά στους διαδηλωτές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Το να είσαι μπάτσος σημαίνει να είσαι το σκυλί των αφεντικών που υπερασπίζεται τα συμφέροντά τους με κάθε τρόπο (σήμερα είναι τα δακρυγόνα, αύριο μπορεί να είναι οι σφαίρες).
Και ναι έχουν ευθύνη όλοι τους!
Σχολικές φυλακές, οικογένειες, διανοούμενοι, παπάδες, πολιτικοί, στρατοί, δημοσιογράφοι… και χιλιάδες ακόμη εξουσιαστικοί θεσμοί που το μόνο που ήξεραν να κάνουν όλα αυτά τα χρόνια ήταν να προσπαθούν να τονίζουν το εθνικό συναίσθημα οξύνοντας έτσι τους πλαστούς εθνικούς διαχωρισμούς.
Από την πιο μικρή ηλικία εγχαράσσεται στους νέους η ψευδαίσθηση της εθνικής τους ταυτότητας και συνείδησης που μετεξελίσσεται σαν ένστικτο «ενότητας» (μεταξύ ομοεθνών πάντα) ενώ ταυτόχρονα γεννούν το διαχωρισμό των ανθρώπων σε έθνη (λες και το που θα γεννηθείς ήταν ποτέ προσωπική σου επιλογή). Μέσα απ’ τα σχολεία προωθείται συνεχώς το πατριωτικό και εθνικό συναίσθημα απ’ την απλή παράδοση του μαθήματος που θα σε διδάξει για τους «ηρωικούς» αγώνες των ελλήνων και τις «κακές» διαθέσεις των υπολοίπων μέχρι τις σημαιοστολισμένες τάξεις, τις παρελάσεις και τους εθνικούς ύμνους. Το να πρέπει οι άνθρωποι να διαχωρίζονται με βάση την εθνική τους ταυτότητα γεννάει το ρατσισμό. Καλοί πατριώτες δεν υπάρχουν! Ο καθένας που διαχωρίζει τον εαυτό του απ’ τους υπόλοιπους επειδή έτυχε να γεννηθεί σε μία άλλη χώρα είναι και ρατσιστής. Το σχολείο θέλει να μας πείσει πως πρέπει όχι απλά να τιμάμε αλλά και να προστατεύουμε την ταυτότητά μας απ’ οποιονδήποτε θα μπορούσε να μας τη «χαλάσει». Ότι και καλά έχουμε μια ταυτότητα κοινή και ανήκουμε κάπου τη στιγμή που κανείς (λογικός άνθρωπος) δε μπορεί να αμφισβητήσει πως καθαρές φυλές υπάρχουν μόνο σε βρώμικα μυαλά. Είναι αυτό που ξέρει καλά να κάνει εδώ και χρόνια η εξουσία …δηλαδή «διαίρει και βασίλευε».
Ακόμη και μέσα στα σχολεία έχουμε παρατηρήσει ρατσιστικές συμπεριφορές (που συνήθως έχουν τη μορφή κοροϊδίας) σε σχέση με την καταγωγή κάποιου/ας συμμαθητή/τριάς μας. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους μετανάστες συμμαθητές μας και αυτό να το βάλει καλά στο κεφάλι του ο κάθε μαθητής πριν τρέξει να υποτιμήσει τον άλλο. Όπως ένας ντόπιος έτσι κι ένας ξένος μαθητής θα πρέπει να κάτσει και να ακούσει τις παπαριές της πρωινής προσευχής, να ανεχτεί τις τιμωρίες, τον έλεγχο, τις βαθμολογίες και γενικά κάθε καταναγκασμό της σχολικής του καθημερινότητας. Οι πραγματικοί μας εχθροί σα μαθητές αλλά και σαν άνθρωποι δεν είναι οι συμμαθητές μας αλλά οι όπου γης εξουσιαστές και καταπιεστές μας.
Ο ρατσισμός που είναι γέννημα της εθνικής ομοψυχίας έχει σαν πρώτους αποδέκτες τους μετανάστες. Η λογική γνωστή, “δε φτάνει που έρχονται στη χώρα μας, μάς παίρνουν και τις δουλειές». Μια λογική που βολεύει απόλυτα τα αφεντικά καθώς σε αυτά ανήκουν οι δουλειές και τις μοιράζουν με βάση τα συμφέροντά τους. Και φυσικά τα αφεντικά βρίσκουν πάντα τους πιο εξαθλιωμένους για να εκμεταλλευτούν που (κατ’ αυτούς) συνήθως είναι οι μετανάστες. Και για να τελειώνουμε με αυτές τις μαλακίες ο ρατσισμός είναι αυτός που ρίχνει τα μεροκάματα γιατί ότανυποβαθμίζεις τον μετανάστη εργάτη που βρίσκεται στην ίδια θέση με εσένα τότε και τα αφεντικά δε χάνουν ευκαιρία να υποβαθμίσουν το μισθό όλων των υπολοίπων. Αν όμως οι έλληνες και οι ξένοι μετανάστες συμμαχούσαν σαν εργατική τάξη ενάντια στα αφεντικά τους τότε τα πράγματα σαφώς και θα ήταν καλύτερα για τους ίδιους.
Κανένας άνθρωπος δεν ξύπνησε ξαφνικά ένα πρωί και αποφάσισε να διακινδυνεύσει τη ζωή του περνώντας παράνομα τα σύνορα για να φτάσει στον «παράδεισο» που λέγεται Ελλάδα. Η κατάσταση που επικρατεί σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής εξ αιτίας των πολέμων (όπου συμμετέχουν και έλληνες στρατιώτες τους οποίους θα θέλαμε να δούμε να γυρίζουν σε φέρετρα), της φτώχειας και των ολοκληρωτικών καθεστώτων δεν αφήνει άλλες επιλογές απ’ τη μετανάστευση. Πολλοί από τους μετανάστες χωρίς χαρτιά βρίσκονται στην Πάτρα καθώς το λιμάνι της πόλης φαντάζει σα μια δίοδος προς την Ιταλία κι από εκεί προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Όμως οι καθημερινές στρατιωτικές επεμβάσεις και η πείνα για αυτούς δεν σταμάτησαν, συνεχίστηκαν και αντικαταστήθηκαν απ’ τις καθημερινές επεμβάσεις των μπάτσων, τους ξυλοδαρμούς, τους δουλεμπόρους και τις δολοφονίες. 600 περίπου μετανάστες (από καθεστωτικές πηγές μάλιστα) βρέθηκαν νεκροί στα σύνορα μέσα σε 2 χρόνια. Απ’ ότι φαίνεται το κράτος και οι σκατο – συνοριοφύλακες (τόσο οι ντόπιοι όσο και αυτοί της frontex έχουν μάθει να κάνουν καλά τη δουλειά τους αντιμετωπίζοντας με κάθε τρόπο οτιδήποτε θα μπορούσε να χαλάσει την εύρυθμη λειτουργία του καπιταλισμού. Και φυσικά μια ακόμη επίθεση προς τους μετανάστες είναι το περιβόητο τείχος στον Έβρο, κάτι που θα αφαιρέσει από αυτούς κάθε ελπίδα επιβίωσης. Με μια «συμμαχία» ρουφιάνων – κράτους – ΜΜΕ -αφεντικών οι μετανάστες καθημερινά βιώνουν το ρατσισμό με τους χειρότερους τρόπους και μαθαίνουν καλά πως εδώ που βρίσκονται είναι ανεπιθύμητοι και πρέπει να ζουν στο φόβο χωρίς κανένα ίχνος αξιοπρέπειας.
Η αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες δεν πηγάζει από κανένα ηλίθιο ένστικτο λύπης αλλά οργής, από κανένα συναίσθημα ανωτερότητας αλλά απ’ τη συνείδηση των ταξικών μας επιλογών που μας κάνουν κομμάτι των από κάτω αυτού του κόσμου και αδέλφια με τους μετανάστες και με κάθε καταπιεζόμενο κοινωνικό κομμάτι. Κι όλα αυτά μας ωθούν να ενωθούμε και να δράσουμε συλλογικά χτυπώντας τα αίτια που οδηγούν τους μετανάστες στην προσφυγιά κι ύστερα στην εξαθλίωση. Χτυπώντας το ίδιο το εξουσιαστικό σύστημα.
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Το τελευταίο καιρό οι ανυπάκουοι μαθητές κοζάρουμε μαθητές που φλερτάρουν με νέο ναζιστικά συνθήματα. Ηλίθιοι, ρατσιστές και φασιστάκια γράφουν σε θρανία ή στα τετράδιά τους ναζιστικές παπαριές και προσπαθούν να περάσουν χιτλερικές ιδέες στα μυαλά των συμμαθητών μας. Σίγουρα αυτά τα άτομα βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο και δεν μαχαιρώνουν κάθε τόσο συντρόφους και μετανάστες όμως καλό θα είναι να καταλάβουν όσο είναι καιρός πως τέτοιες μαλακίες δεν τις ανεχόμαστε. Έτσι με πληροφορίες έμπιστων συμμαθητών μας αποφασίζουμε και δρούμε. Άλλοτε απλές προειδοποιήσεις και απειλές κι άλλοτε σφαλιάρες και κλωτσιές έξω απ’ τα φροντιστήρια ή τα σχολεία.
Οι ενέργειές μας είναι δικαιολογημένες και ξεκάθαρες. Ο πόλεμος ενάντια στη βαρβαρότητα και τον κανιβαλισμό του φασισμού είναι και δικός μας πόλεμος που καθημερινά τον ζούμε. Δεν ξεχνάμε τους δολοφονημένους μετανάστες και τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον τους. Δεν ξεχνάμε τη βία και το θάνατο που σκόρπισαν στην ιστορία τα φασιστικά αλλά και τα «δημοκρατικά» καθεστώτα. Δεν ξεχνάμε τους τραυματισμένους συντρόφους από τους μαχαιροβγάλτες της χρυσής αυγής. Οι υπερασπιστές του φασισμού είναι τα συνένοχα καθάρματα στο βάρβαρο πολιτικό-κοινωνικό σύστημα που μας έχουν αναγκάσει να ζούμε και συνάμα γεννήματά του. Πρέπει να τους τσακίσουμε και να απαλλάξουμε τους καταπιεσμένους από το βάρος τους.
Για κακή τους τύχη τα φασιστάκια που «υπάρχουν» στην πάτρα όσες φορές επιχείρησαν να κάνουν δημόσια καμία μαλακία πήραν αυτό που τους άξιζε. Μια θέση στο νοσοκομείο ίσως; Σε κάθε περίπτωση είχαμε μαζί μας αρκετούς αντιφασίστες που απλά δε γουστάρουν αυτά τα ηλίθια και δράσαμε μαζί.
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ
Την αμέσως επόμενη ημέρα μετά την απεργία οι «ανυπάκουοι μαθητές» βγάλαμε δύο αφίσες σχετικά με τα γεγονότα
Ανυπάκουοι Μαθητές 